Mikroelemnty

Mikroelementy to pierwiastki śladowe, występują w organizmie w bardzo małych ilościach. Jednak są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Do mikroelementów należą; miedź, mangan, żelazo, molibden, cynk, bor, jod, kobalt, fluor, selen. Gdzie szkodliwy jest zarówno ich nadmiar jak i brak.

W organizmie człowieka można wykryć około 80 różnych pierwiastków. Występują one najczęściej w postaci związanej, tworząc mniej lub bardziej złożone związki organiczne i nieorganiczne.

Miedź

Miedź to pierwiastek śladowy w naszym organizmie, a także często niedoceniany mikroelement.  Mimo, że występuje w małych ilościach, to pełni wiele ważnych funkcji, między innymi wchodzi w skład niektórych enzymów czy bierze udział w przemianach metabolicznych. Bierze udział także w procesie tworzeni krwi, tkanki kostnej i łącznej, w metabolizmie tkanki nerwowej i przemianach żelaza.

Miedź – źródło występowania

• orzechy,
• pełne ziarna zbóż,
• ryby,
• zielone warzywa,
• owoce morza,
• rośliny strączkowe,
• zioła takie jak: babka, głóg, krwawnik, kozieradka, siemię lniane, lubczyk, łopian, orzech włoski, szałwia, mięta, aloes, świetlik,
• maliny
• szpinak,
• sałata,
• makrela,
• czekolada,
• kawa,
• grzyby,
• drób
• pieprz,
• chleb,
• czerwone wino,
• rodzynki,
• banany.

Miedź niedobór

Niedobór miedzi w organizmie występuje niezwykle rzadko. Może być ewentualnie wynikiem niedożywienia lub występować przy chorobach układu pokarmowego, gdzie zaburzone jest wchłanianie niektórych składników pokarmowych.  A także przy:

• niedostatecznej podaży tego pierwiastka w pokarmie,
• przewlekłych biegunkach,
• zbyt dużej ilości spożywanego cynku, witamin C i fruktozy,
• nadmiernym zażywaniem środków zobojętniających sok żołądkowy,
• zespole nerczycowym- czyli utracie miedzi wraz z moczem.

Jeśli przez dłuższy czas występował w organizmie niedobór miedzi, to może on doprowadzić do niedokrwistości, wysokiego cholesterolu, glukozy i trójglicerydów, a także do zmniejszenia się ilości białych krwinek, co powoduje większą wrażliwość na infekcje i zakażenia.

Miedź nadmiar

Nadmiar miedzi w organizmie również jest bardzo niebezpieczny. W przypadku długotrwałego nadmiaru można zapaść na chorobę Wilsona. Podczas jej trwania organizm gromadzi miedź w narządach takich jak: wątroba, nerki, mózg i prowadzi w ten sposób do ich uszkodzenia.

Selen

Selen należy do mikroelementów. Mimo że w naszym organizmie jest go niewiele, to pełni w nim wiele ważnych funkcji. Występuje we wszystkich komórkach i tkankach, najwięcej jest go w naszych nerkach, wątrobie i trzustce.

Wchodzi w skład wielu enzymów, chroni komórki krwi i błony przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Stymuluje układ odpornościowy,  chroniąc  nas przed infekcjami i chorobami takimi jak opryszczka czy półpasiec. Pomaga także leczyć niektóre przewlekłe choroby, na przykład toczeń i reumatyzm.  Dobrze wpływa na naczynia krwionośne, pomagając uniknąć miażdżycy.

Selen w żywności

• orzechy,
• owoce morza,
• ryby morskie,
• produkty zbożowe,
• kukurydza,
• zielony groszek
• czosnek,
• tuńczyk,
• czosnek,
• cebula,
• grzyby,
• pomidory
• drożdże,
• podroby,
• mięso,
• mąka z pełnego przemiału,
• nieoczyszczone sól morska i kopalna.

​Objawy niedoboru selenu

 Ciągłe zmęczenie, częste łapanie infekcji i przeziębień, impotencja u mężczyzn, u kobiet może powodować poronienia, opryszczki, stany zapalne skóry, słabość mięśni, ogólne osłabienie, problemy ze stawami takie jak zapalenie stawów, zaburzenia pracy serca, problemy ze wzrokiem, łamanie i rozdwajanie się paznokci, oznaki starzenia się w młodym wieku, bladość choroby trzustki i wątroby.

Niedobory selenu są odpowiedzialne za uszkodzenia serca- tak zwana choroba Keshan, problemy z układem kostnym. Oraz według ostatnich badań mogą być powiązane z chorobami nowotworowymi i układu krążenia.

Wchłanianie selenu może zostać obniżone przez nadmierne spożywanie witaminy C i cukrów prostych. Natomiast przyjmowanie witaminy E może zwiększyć jego wchłanianie.

​Objawy nadmiaru selenu

Uszkodzenia paznokci i skóry, wypadanie włosów, nudności, wymioty.Za nadmiar selenu uważa się przekroczenie dziennej dawki 400 mikrogramów. Jednak jeśli przyjmuje się selen zgodnie z instrukcją lub tylko z pożywienia ryzyko przedawkowania jest bardzo niewielkie.

Molbiden

Molibden jest bardzo ważnym mikroelementem. W największych ilościach występuje w kościach, zębach,wątrobie i nerkach. Wchodzi w skład kilku enzymów- oksydaz, między innymi za ten odpowiedzialny za wchłanianie żelaza z przewodu pokarmowego.

Bierze też udział w odtruwaniu organizmu, zapobiega powstawaniu i hamuje rozwój nowotworów. Ma działanie zapobiegające powstawaniu trądziku, chorób wirusowych i bakteryjnych. Jest obecny w przemianach kwasu moczowego

Niedobór molibdenu

Niedobór molibdenu jest rzadko spotykany. Gdy się pojawi może być skutkiem nieprawidłowego odżywiania się, a skutki są widoczne po latach. Może być też spowodowany odżywianiem pozajelitowym. Objawami są: wczesne starzenie się, impotencja, częste próchnice, zaburzenia libido, problemy ze wzrokiem, choroby skóry, wypadanie włosów, senność.

Źródła molibdenu w pożywieniu

​

• pełne ziarna,
• naturalny ryż,
• mleko,
• sery,
• zielone warzywa liściaste,
• jarzyny,
• mięso,
• podroby,
• nasiona roślin strączkowych,
• czerwona kapusta,
• kasza gryczana,
• zawartość molibdenu w żywności, jest zależna od zawartości tego mikroelementu w glebie na której produkty były uprawiane.

​Nadmiar molibdenu

 

Przedawkowanie molibdenu jest równie rzadko spotykane co jego niedobór. Głównymi objawami mogą być: skaza moczanowa, bóle stawów i obrzęki. Może też wywoływać objawy występujące przy niedoborze  miedzi, biegunki, anemie. Na skutek usuwania miedzi przez molibden.

W ciągu doby nasz organizm potrzebuje około 0,15-0,5 miligrama molibdenu.Chrom jest mikroelementem, występuje w organizmie w ilościach śladowych, ale jest niezbędny.

Chrom

 Występuje on w ilości ok. 6 miligramów, odpowiada za pobudzanie trzustki do produkcji insuliny, pomaga w przemianie białek i węglowodanów. Pierwiastek ten jest pomocny przy odchudzaniu się i ułatwia i przyspiesza spalanie tłuszczów i reguluje ilość glukozy we krwi.

Chrom zapobiega zachorowaniu na miażdżycę, reguluje poziom tłuszczu i jest odpowiedzialny za zachowanie równowagi między dobrym i złym cholesterolem. Wchodzi również w skład wielu enzymów, między innymi trypsyny.

Niedobór chromu

Niedobory tego pierwiastka występują rzadko. Mogą pojawić się przy diecie ubogiej w produkty pochodzenia zwierzęcego . Objawy mogące się wtedy pojawić to: bóle głowy, lęki, przewlekłe zmęczenie, wzrost czy też  wysoki cholesterol i cukier we krwi, drażliwość, utrata masy ciała, depresje, nudności, zaburzenia gospodarki lipidowej i białkowej,  nieakceptowanie glukozy przez organizm.

Zbyt mała ilość przyjmowanego chromu może spowodować wystąpienie niektórych chorób, na przykład cukrzycy i miażdżycy. Zwiększenie wchłaniania tego mikroelementu z pożywienia powoduje równoczesne przyjmowanie dużych ilości witaminy z owoców i warzyw. Natomiast jego nagłą i szybką utratę może powodować dieta bogata w wapń i proste cukry.

Nadmiar chromu

Może być równie szkodliwy co jego brak. Powoduje zaburzenia w produkcji i działaniu insuliny, zmniejsza przyswajanie z przewodu pokarmowego cynku i żelaza. Brak chromu Mozę stymulować organizm do powstawania różnego rodzaju nowotworów

​Źródła chromu w pożywieniu

 

Drożdże piwne, ryby, sałata, zielony groszek, ser, jaja, chude mięsa, chleb pełnoziarnisty, mięso z indyka, owoce morza, mięso z kurczaka, kiełki pszenicy, olej, sok winogronowy, niektóre zioła i przyprawy, brokuły, kasze gruboziarniste, orzechy, daktyle, mąka z pełnego przemiału, pomidory, grzyby, jęczmień.

Osoby intensywnie ćwiczące, odchudzające się czy mające choroby układu pokarmowego lub nerek powinny ściśle kontrolować ilość chromu pobieranego z pożywieniem i z suplementami, aby nie było go zbyt mało

Cynk

Cynk zaraz po żelazie jest najważniejszym mikroelementem niezbędnym do naszego prawidłowego wzrostu i rozwoju. Ten pierwiastek znajduje się we wszystkich Komorkach naszego ciała, zawierają go przede wszystkim nasze oczy, mózg, wątroba i narządy rozrodcze.

Kosmetyczne właściwości cynku jako pierwsze poznały Chinki, już  ok. 1500 roku p.n.e. smarowały nim skórę twarzy i ciała co pozwalało im długo zachować piękną urodę. Dzisiaj wszyscy wiemy, że dzięki temu pierwiastkowi mamy silne i gęste włosy, gładką skórę i zdrowe paznokcie.

Objawy  niedoboru cynku:

Niestety nie ma jednoznacznych i wyraźnych objawów niedoboru cynku. Objawy będą następować po sobie powoli wraz z posuwającym się niedoborem, powoli wyniszczając nasz organizm. Pierwsze pojawią się:

• problemy z włosami, staną się cienkie, matowe i będą wypadać,
• paznokcie zaczną się rozdwajać, łamać i nabiorą brzydkiej barwy,
• pojawią się częste i nawracające infekcje gardła, oczu
• błony śluzowe zaczną wysychać,
• zaczną się zaburzenia odporności,
• reguluje pracę witaminy B,
• niedobór cynku powoduje kurzą ślepotę, czyli złe widzenie po zmroku,
• biegunki,
• bóle stawów szczególnie kolanowych i biodrowych,
• a w końcu zmiany naskórka i skóry, częste są rozstępy.

Cynk źródło występowania

• pestki dyni,
• mięso,
• sery,
• chude mleko,
• nasiona roślin strączkowych,
• pieczywo pełnoziarniste,
• wątróbka,
• owoce morza,
• żółtko jaja,
• kiełki pszenicy,
• owoce,
• jarzyny,
• jogurty,
• owsianka,
• sardynki,
• orzechy ziemne,
• orzechy włoskie,
• groch suszony.

​Źródła cynku w pożywieniu

 Cynk to pierwiastek, wstępujący w mózgu. Jest tam potrzebny do powstawania wspomnień. Jego zwiększone przyjmowanie ważne jest w stanach dużej aktywności umysłowej.

Według badań kobiety mające mniej cynku w organizmie wykazują się znaczeni gorsza pamięcią w stosunku do kobiet mających jego odpowiednią ilość. Poza tym cynk jest odpowiedzialny za stymulowanie układu odpornościowego. Pomaga walczyć z infekcjami, przeziębieniami i innymi chorobami.

Flour

Fluor jest pierwiastkiem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Występuje we wszystkich tkankach i komórkach organizmu. Wchodzi w skład głównie kości i zębów. Wzmacnia je i zapobiega próchnicy. Według wielu naukowców fluor w nadmiarze usuwa wapń z kości i zębów, co powoduje, że stają się kruche.

Źródła wystepowania fluoru:

• woda pitna jest fluorowana w nieznacznym stopniu,
• ryby,
• wątroba,
• soja,
• herbata,
• żelatyna,
• małże,
• krewetki,
• orzechy włoskie,
• rośliny kapustne.

Fluor źródło występowania

• pestki dyni,
• mięso,
• sery,
• chude mleko,
• nasiona roślin strączkowych,
• pieczywo pełnoziarniste,
• wątróbka,
• owoce morza,
• żółtko jaja,
• kiełki pszenicy,
• owoce,
• jarzyny,
• jogurty,
• owsianka,
• sardynki,
• orzechy ziemne,
• orzechy włoskie,
• groch suszony.

​Nadmiar fluoru

Przedawkować fluor można bardzo łatwo. Jest to bardzo niebezpieczne, gdyż może powodować fluorzycę zębów- zęby cętkowate, przebarwia ona i osłabia szkliwo, pojawić się także mogą zaburzenia przemiany materii. Objawy zatrucia fluorem mogą pojawić się po spożyciu od 20 do 80 mg fluoru dziennie.

Obecnie większość past do zębów ma w swoim składzie fluor, więc jeśli przy okazji woda jest silniej fluorowana, należy z nimi uważać. Z umiarem także należy podchodzić do fluoryzacji zębów i używania płynów do płukania ust.

Jeśli chcemy przyjmować fluor w jakiejkolwiek postaci, należałoby to skonsultować z lekarzem stomatologiem. Fluor bardzo łatwo przedawkować, gdyż nasz organizm z łatwością go przyswaja. Nadmiar może powodować niedoczynność tarczycy. U osób z trądzikiem różowatym może przekształcić się w jeszcze trudniejszy do leczenia trądzik fluorowy.